ญาณสติ # ๘ สะล้อซอซึง

กาลครั้งหนึ่ง

มีความจำเป็นต้องไปประชุมที่วิทยาลัยครูพิบูลสงคราม

จังหวัดพิษณุโลก

ซึ่งอยู่ห่างจากจังหวัดสุโขทัยไม่ถึง ๖๐ กิโลเมตร

ด้วยเหตุที่ยังไม่เคยไปชมโบราณสถานสุโขทัย

จึงเดินทางไปล่วงหน้าในวันเสาร์

มีเวลาว่างในวันอาทิตย์

เช้าวันอาทิตย์จึงเช่ารถแท็กซี่หน้าโรงแรม

ไปชมโบราณสถานสุโขทัย

อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัยสมัยนั้น

ยังเป็นป่ารกเป็นป่าพืชล้มลุกป่าไส

เดินชมบริเวณวัดมหาธาตุ

เวลาประมาณสิบโมงเช้า แดดกำลังดี

ลมพัดอ่อนๆ

โดยมีโชเฟอร์แท็กซี่เป็นเพื่อนคุย

เขาบอกเขาเคยไปเมืองเพชร

แต่เมืองเพชรของเขาไม่รู้ว่าเป็นกำแพงเพชร

หรือเพชรบูรณ์กันแน่

แบบฟังไปคุยไปไม่ได้ค้าน

ทันใดนั้น

ได้ยินเสียงดนตรีแบบเครื่องสาย

ลมหอบมาเป็นก้อน

ลอยมากลางอากาศ

เสียงดนตรีไพเราะมาก

ก็เลยถามโชเฟอร์ว่า

แถวนี้มีบ้านคนหรือเปล่า

เขาบอกไม่มีหรอก

บ้านคนอยู่ห่างออกไป

เสียงดนตรีลอยมาตามสายลม

แล้วหายไป

สักครู่ลอยมาอีก

เราไม่กล้าถามโชเฟอร์

ว่าได้ยินเสียงดนตรีหรือเปล่า

เพราะเสียงดนตรีนั้นมาเป็นก้อน

จากเหนือยอดไม้ทางซ้ายมือ

ลอยไปกลางอากาศ

ผ่านวิหารร้างที่มีพระพุทธรูปองค์หนึ่ง

ก็เลยคิดไปว่า

สมัยโบราณ

วัดมหาธาตุกำลังทำบุญอะไรสักอย่าง

ที่มีเครื่องดนตรีประกอบ

ในยามเงียบสงัด

เสียงดนตรีที่มีเครื่องสายนำ

จึงลอยมาให้ได้ยินเฉพาะคนกระมัง

ว่าแล้วก็ค้อมศีรษะขอบคุณ

เจ้าของเสียงดนตรีนั้น

***

โปรดพิจารณาในการอ่าน

ส.แก่น  ๒๕ กุมภาพันธ์  ๒๕๖๓

หมายเหตุ  :

ลองหาเสียงดนตรีทางภาคเหนือมาฟังหลายๆคลิป

จนบัดนี้ยังหาเสียงดนตรีที่ไพเราะแบบนั้นไม่เจอ

คลิปนี้

คล้ายกับที่เคยได้ยิน แต่ไพเราะไม่เท่า

https://youtu.be/fTSfBrZDAuM

***

ขอบคุณ

เจ้าของภาพ

คุณพรรณี สันถวรักษ์

***